برنج خوب به چه برنجی گفته می شود ؟
اگر از بیشتر آشپزهای حرفه ای و خانوم های خانه دار سوال کنید که برنج خوب به چه برنجی گفته می شود بی شک تمامی آنها پاسخ های مشابهی خواهند داد. از نظر اکثر ایرانیان برنج خوب به برنجی گفته می شود که عطر خوب و زیادی داشته باشد. مزه ی خوبی داشته باشد، به خوبی قد بکشد و دانه دانه شود و یا به عبارت دیگر شفته و به هم چسبیده نشود.
اما این موارد تنها فاکتورهای لازم برای یک برنج درجه یک نیستند. بلکه موارد دیگری نیز وجود دارد که بر کیفیت برنج می افزاید. از جمله عمر برنج؛ هرچه برنج کهنه تر باشد کیفیت پخت و طعم آن بیشتر است. یک برنج خوب باید دارای حداقل سم ها و کود های شیمیایی مضر باشد. در واقع یعنی باید در کشت آن از آفت کش ها و کود های شیمیایی کمتری استفاده شده باشد. همچنین یک برنج خوب فاقد کرم و شپشک است و اکثر دانه های آن یکدست و یک شکل و هم اندازه هستند.
امروزه برنج های ایرانی و خارجی زیادی با اسامی متنوع در بازار وجود دارد. تشخیص برنج خوب در بین این همه برنج متنوع قطعا کار راحتی نیست. اما قطعا نمی توان گفت که برنج های ایرانی در هر صورت نسبت به برنج های خارجی از نظر سلامتی ارجح تر هستند، مشکل عمده ی برنج ایرانی پخت آن است که کمتر کسی از عهده ی آن برمی آید. اما پخت برنج ایرانی به این سختی ها هم که فکر می کنید نیست، کافی است هنگام خرید برنج یک انتخاب درست داشته باشید و برنجی را انتخاب کنید که حداکثر فاکتور های لازم برای یک برنج درجه یک را داشته باشد. اما این ویژگی ها کدامند؟ با هم مروری بر روی ویژگی های یک برنج خوب و اعلای ایرانی و خارجی خواهیم داشت.
برنج اعلا ایرانی چه ویژگی هایی دارد؟
برنج خوب به برنجی گفته می شود که کاملا یکدست باشد. یعنی وقتی به دانه های آن نگاه می کنید حتی با چشم نیز قابل تشخیص باشد که دانه های برنج همگی از یک نوع هستند. برنج هایی هستند که برخی دانه های آنها کوتاه و چاق و برخی دیگر بلند و باریک است و یا از نظر رنگ با هم تفاوت دارند، چنین برنجی قطعا یک برنج مرغوب به شمار نمیرود.
یک برنج ایرانی عالی حداقل نیم دانه را دارد. حتما میدانید که بعد از آماده سازی برنج در کارخانه آن را از الک رد می کنند. برنج خوب برنجی است که دو بار الک شده باشد و نیم دانه های آن تا حد زیادی گرفته شده باشند. تشخیص وجود نیم دانه در برنج کار سختی نیست. یک مشت از برنج را بردارید و به آن با دقت نگاه کنید و درصد نیم دانه های برنج را در همان یک مشت بسنجید، قطعا معیاری برای کل برنج به شما می دهد. برنج خوب برنجی است که رنگ دانه های آن متعادل باشد. در واقع رنگ برنج های ایرانی مرغوب نه خیلی سفید و نه خیلی زرد است. یک برنج اعلا دارای دانه هایی مات شبیه به عاج فیل است. البته دانه های برنج تا حدی نیز ساختار بلوری دارند اما نه آنقدر که مانند شیشه باشند. (درست مثل برخی برنج های خارجی)
هر چه برنج کهنه تر باشد کیفیت بالاتری دارد. البته منظور از کهنگی مدت زمان طولانی نیست. همین که چند ماه از برداشت برنج گذشته باشد کافی است. زیرا اگر مدت زمان خیلی زیادی از نگهداری برنج گذشته باشد برنج بوی ماندگی می دهد و احتمالا یا دارای آفت است یا مستعد آفت می باشد. برنجی که مدت زمان زیادی از عمر آن می گذرد تغییر رنگ داده و به زردی می گراید. به علاوه معمولا برای جلوگیری از آفت زدگی به آن قرص برنج می زنند. آفت کشی که خود دارای مضرات بسیار زیاد و جبران ناپذیری می باشد.
دانه های برنج ایرانی خوب سخت و محکمند و ساختار ترد و شکننده ای ندارند. در واقع هر چه زمان بیشتری از برداشت برنج بگذرد برنج رطوبت بیشتری از دست می دهد و سختتر می شود. این سختی در هنگام پخت خود را نشان می دهد. به این صورت که هر چه دانه های برنج سفت تر باشند هنگام پخت آب بیشتری جذب کرده و در نتیجه افزایش حجم می دهند. به اصطلاح برنج ری میکند و مقدار آن بیشتر می شود. برای تشخیص سختی برنج مقداری از آن را زیر دندان بگذارید، دانه های برنج خوب به راحتی خرد نمی شوند.
یکی از ویژگی های برنج خوب عطر خوش آن است. مقداری برنج را داخل دست بگیرید و به آن ها کنید اگر بوی برنج در اثر رطوبتی که به آن دادید بلند شد یعنی شما با یک برنج عطری مواجه شده اید. یکی دیگر از ویژگی های برنج خوب از نظر برخی افراد قد کشیدن آن است. اکثر برنج های ایرانی تا حد زیادی فاقد این خصیصه هستند اما در مقابل تمام ویژگی های مثبتی که دارند می توان به راحتی از قد کشیدن فاکتور گرفت.
شرکت لاهیج برن
